U nekoliko brojeva objavljivaćemo izvode iz knjige poznatog crnogorskog neuropsihijatra dr Todora Bakovića – ”Nebo se otvara”
Emancipacija žene kao socijalno, kulturno, finansijsko osamostaljenje i političko izjednačavanje sa muškarcem jedna je od najvećih tekovina započeta i ostvarena u prošlom vijeku. I možda jedna od najvećih revolucija čitavog prošlog milenijuma.
Ali kao i svaka tekovina ako nije primijenjena u pravoj mjeri, ako se otme i prekorači optimalnu granicu može se, kao i sve drugo, pretvoriti u svoju suprotnost. U društvenu kob.
Na umjerenoj vatri možemo lijepo ogrijati ruke. Ali ako pretjeramo, opeći ćemo se.
Velika je i prava šteta što naučno objašnjenje uloge oca i majke pojedinačno i njihovog međusobnog odnosa u stvaranju i odgajanju zdrave ličnosti, zdravog potomstva ne izađe iz kruga naučnih knjiga, časopisa i rasprava i učini se popularnijim i pristupačnijim široj javnosti. Tim prije što u savremenoj kulturi, kulturi modernog doba ima snažnih tendencija koje ne stvaraju zdravo potomstvo i zdravo društvo.
U opravdanoj borbi za svoju emancipaciju žena XX vijeka evropske i opšte civilizacije pobrkala je dvije stvari. Pomiješala je opravdanu borbu za socijalna i opštedruštvena prava žene sa fiziološkom i prirodnom podjelom rada žene i muškarca.
Pomiješala ih je i napravila katastrofalnu grešku.
Fatalnu grešku za čitavu civilizaciju.
Prirodnom fiziološkom obdarenošću ženi je dato da rađa, što muškarac nikad i ni pod kakvim uslovima nije u stanju. Žena je obdarena emocijama, muškarac snagom. Žena intuicijom, a muškarac inteligencijom.
Žena je obdarena najveličanstvenijim, najsvetijim i najvećim oblikom zanosa do kojeg se čovjek uzdići može – materinstvom.
I najvećim obogaćenjem i otjelotvorenjem.
Žena je ne samo simbolično i figurativno nego faktički i bukvalno nosilac i donosilac života. Ona je nosilac ploda i rađanja – materinstva i ljubavi.
Može čovjek postići jedan uspjeh u životu, može i bilo koji drugi, može mu se desiti bilo što lijepo i krupno u životu, sve je to jedan doživljaj, ali doživljaj roditeljstva, pogotovu materinstva je nov sasvim i jedinstven doživljaj obogaćenja, oplemenjenja i obogotvorenja ničim neuporediv.
Dva najkreativnija čina čovjekova su začinjanje potomstva i rađanje. Sve ostalo što čovjek tokom čitavoga života radi, stvara, gradi i podiže, po svojoj kreativnosti neuporedivo je sa začećem i rađanjem. I sav čovjekov život i rad suštinski su u funkciji ova dva egzistencijalna čina. Čovjek stvara novi život, novo biće, novoga čovjeka, reprodukuje se, oplemenjuje i obogaćuje.
Odužuje se vrsti. Održava je i produžuje.
Uz osjećaj i čin materinstva, priroda je ženi uz osjećanja, podarila šarm, toplinu i lelujavu i tananu senzibilnu senzualnost, ljupku žensku nježnost kojima je u stanju oplemeniti sve čega se dojmi.
A muškarcu je priroda podarila snagu i dala joj funkciju ”muž je branič žene i djeteta”. Uz zaštitnu ulogu funkcija muške snage je i stvaralačko egzistencijalna. Ženska osjećanja i muška snaga tek čine kompletnog, komplementarnog čovjeka. Samo jedno od njih čini polovičnog čovjeka. Majčinska ljubav i gnijezdo i očinska snaga i zaštita obezbjeđuju kompletne uslove za zdrav i uspješan razvoj potomstva i za uspješno i zdravo formiranje karaktera i ličnosti potomka.
Djetinjstvo do puberteta, a naročito djetinjstvo do šeste godine laboratorija je formiranja i programiranja kasnije zrele ličnosti. Za formiranje zdrave ličnosti potomka uz majčinsku ljubav neophodno je da otac bude dominantna ličnost porodice. Ni u kom slučaju majka. Obavezno otac ili zamjena za oca, očev imago, ako oca nema. Psihodinamizam formiranja karaktera u djetinjstvu i nužnost dominantnosti oca u porodici kao uslova stvaranja zdravoga potomstva po psihodinamičnoj teoriji u evropskoj kulturi je sledeća.
Poslije oralne i analne faze do kraja druge godine psihoseksualnog razvoja muškog djeteta od druge do četvrte godine dječjeg uzrasta nastaje Edipalna faza, Edipov kompleks (kod djevojčica Elektra kompleks) koji se sastoji u emotivnoj vezanosti muškog djeteta za majku.
U vremenu od četvrte do šeste godine života dolazi do razrješenja Edipovog kompleks, odvajanja emotivne vezanosti djeteta od majke. Razrješenje Edipovog kompleksa dešava se pod uticajem takozvanog kastracionog straha nastalog od strogosti oca. Da bi se osjetio kastracioni strah otac mora biti strog, mora biti dominantna ličnost u porodici. Pod uticajem kastracionog straha od dominantnog, strogog oca dolazi do razrješenja Edipovog kompleksa, emotivne odvojenosti od majke. Dijete sin se potom identifikuje, poistovijeti sa dominantnim ocem kojega usljed kastracionog straha sad doživljava omnipotetnim, svemoćnim. U zreloj, seksualnoj fazi u pubertetu, želi što i otac. Želi žensko. Iz Edipovog kompleksa se uz to pravilno razvija Superego – savjest. Naravno sve se ovo dešava na nesvjesnom, iracionalnom nivou.
Kod ženskog djeteta se dešava to isto samo u odnosu na oca – Elektra kompleks.
Dodajte komentar