Hronična bubrežna slabost dobija posebno na značaju zbog rastuće potrebe za nadomještajem bubrežne funkcije dijalizom i transplantacijom. Značaj hronične bubrežne slabosti je veliki, kako sa aspakta kvaliteta života pacijenta tako i sa ekonomskog aspekta. S obzirom da ne postoji specifična terapija hronične bubrežne slabosti, to se kvalitet života oboljelog pacijenta ogleda upravo u kvalitetnom nadomještaju bubrežne funkcije. Razvojem transplantacionog programa kod nas značajno je unaprijeđen kvalitet života pacijenata u terminalnom stadijumu hronične bubrežne slabosti, odnosno onih koji imaju potrebu za nadomještajem bubrežne funkcije, ali i komplijansa transplantiranih pacijenata s obzirom na činjenicu da se funkcija grafta prati i kontroliše kod nas, odnosno u zemlji čiji su pacijenti državljani. Osim navedenog, razvoj transplantacionog programa u Crnoj Gori doprinio je i kontrolisanim transplantacijama organa ali i bezbjednosti naših pacijenata. Takođe je ovaj program doprinio i razvoju mnogih drugih medicinskih grana koje su neizostavne u transplantacionom program, i naravno doprinio edukaciji kadra uključenog u ovaj proces.
Definicija i klasifikacija hronične bubrežne slabosti u krajnjem imaju za cilj da se prevenira ali i rano prepozna hronična bubrežna bolest, te da se zaustavi napredovanje iste u terminalnu insuficijenciju bubrega. Hronična bubrežna insuficijencija se definiše kao postepeno, progresivno i ireverzibilno smanjenje bubrežne funkcije. Najčešće nastaje kao komplikacija: šećerne bolesti (28%), hipertenzije (25%), glomerulonefritisa, urođenih anomalija, infekcija, nasljednih i drugih bolesti. Hipertenzivna nefropatija je dosta sporog toka te pacijenti najčešće započinju liječenje dijalizom u poznijim godinama. Incidenca terminalne bubrežne slabosti u hipertoničara nije velika, ali zbog visoke prevalence primarna hipertenzija je češći uzrok terminalne bubrežne slabosti od glomerulonefritisa.
Preventivne mjere za hipertenzivnu nefropatiju iste su kao i za kardiovaskularna oboljenja. Iste nokse dovode do oštećenja srca, bubrega i krvnih sudova. Proteinurija i smanjena glomerularna filtracija samo su bubrežne manifestacije generalizovane kardiovaskularne bolesti, odnosno može se reći da srce, bubreg i krvni sudovi čine jedan sistem koji je nemoguće posmatrati pojedinačno, osim u naučne svrhe. Preventivne mjere koje se ogledaju u smanjenom i kontrolisanom unosu soli, održavanju normalne tjelesne mase i svakodevnoj fizičkoj aktivnosti, zajedničke su kako za kardiovaskularne bolesti tako i za hroničnu bubrežnu slabost. Naročito treba obratiti pažnju na postojanje sklonosti ka bolestima bubrega familijarno. U toku su i studije koje se bave ispitivanjem gena odgovornih za sklonost ka progresivnoj bubrežoj bolesti. Identifikacija osoba s posebnim rizikom pomogla bi ranom i intenzivnom pristupu prventivnim mjerama i liječenju.
Dr Vasilije Bošković
Klinika za nefrologiju, KCCG
Dodajte komentar