Istorijat
Starenje je nezaustavljiv proces. Gubitak volumena i stvaranje bora i udubljenja na licu je nezaobilazan dio starenja. Igra sjenki i svjetlosti koja pada na lice su odgovorni za naš dojam starenja. Prvi slučaj ubrizgavanja određenog materijala u tijelo u estetske i korektivne svrhe opisan je još 1899. godine. Tečni parafin je injektiran u skrotum odakle je prethodno uklonjen testis. Počele su se raditi i korekcije na licu, i to nosa, usana, jagodica. Materijal je obećavao jer je bio inertan tj. nije se mijenjao u tkivu.
Već 1901. godine opisane su prve komplikacije u vidu granuloma-parafinoma, infekcija, fistula kao i plućne i moždane embolije. Nakon toga pokušalo se sa različitim materijalima od biljnog ulja do voska. I svi su napušteni zbog svojih komplikacija.
Latentna faza može da traje decenijama, što znači da se komplikacije mogu javiti dugo nakon inicijalnog tretmana.
Sredinom 20. vijeka počelo se sa eksprimentisanjem sa tečnim silikonom. Kao i parafin, on je inertan. To je uljasta supstanca koja se lako injicira. 1965. godine stvoren je prečišćeni silikon MDX-4011. Upotrebljavao se za korekciju nosa, jagodica, usana, brade, dojki, zadnjice itd. Brzo su se javile ozbiljne komplikacije kao posljedica stvaranja granuloma-silikonoma, infekcije i fistulizacije. Američka savezna držva Nevada je bila prva koja je zabranila upotrebu tečnog silikona za injektiranje. 1979. godine američka Uprava za hranu i ljekove, FDA i Američka ljekarska komora su osudili upotrebu tečnog silikona u estetske svrhe. Avgusta 1991. godine FDA i formlano zabranjuje upotrebu silikona za injektiranje. Jedina indikacija za upotrebu tečnog silikona danas u SAD jeste ablacija retine i registrovana su dva preparata za tu svrhu, ali se na žalost zloupotrebljavaju u druge svrhe.
Vrijedno je pomena da silikonske proteze koje se koriste za augmentaciju ili rekonstrukciju dojki kod karcinoma dojke, nisu iste stvari kao i tečni silikon. Tečni silikon se aplicira direktno u tkivo. Najčešće u dublje slojve kože, potkožno masno tkivo, periost. Silikonske proteze su samo jedna vrsta proteza dojke. One u sebi sadrže kohezivni silikonski gel koji je obavijen kompaktnom biokompatibilnom opnom od čvršćeg materijala, tako da silikon ne dolazi u direktan kontakt sa okolnim tkivom.
Stanje kod nas
Situacija u Crnoj Gori je negdje u sivoj zoni. Tako je i u okolnim zemljama. Procedure i materijali za estetske tretmane nisu do kraja regulisani.
Zadnjih decenija estetski tretmani su postali izuzetno popularni. Više je faktora koji su na to uticali. Od društvene i medijske klime, rijaliti programa, preko lakše i neposrednije dostupnosti, do niže cijene.
Iako su poznate i opisane određene komplikacije, tečni silikon se i dalje koristi i reklamira pod eufemističkim nazivima biopolimer ili trajni filer. Na tržištu postoje i noviji preparati zvani metakrilati i hidroksiapatiti, koji su kod nas još u marketinškoj fazi a predstavljaju se kao polutrajni preparati.
Dugo vremena tečni silikon je bio jedini dostupan, pa pacijenti i klijenti nisu imali drugih mgućnosti. Međutim, glavni faktor njegove velike popularnosti jeste trajnost, tako da neko za manje od 200 eura može dobiti trajno rješenje za svoje manje bujne ili nepravilne usne. Nažalost, rezultati često, u više od 36% slučajeva, mogu biti katastrofalni.
Trenutno u Crnoj Gori nema registrovanih injekcionih preparata na bazi silikona za estetske tretmane.
Komplikacije
Opšti znakovi i simptomi komplikacija su: bol, groznica, artralgija, opšta slabost i malksalost. Lokano nalazimo: zapaljensku reakciju, nepravilnosti na koži, otoke, eriteme, ožiljke, keloide, hiper i hipopigmetnacije, ulceracije, čvoriće, nekroze i fistule.
Danas su poznati patofiziološki mehanizmi nastanka komplikacija korišćenja injektovanog tečnog silikona u svrhe estetskih tretmana. Tečni silikon je inertan. Dakle tijelo svojim mehanizmima ne može da ga razgradi i apsorbuje. Stoga se javlja jaka inflamatorna reakcija u pokušaju tijela da se ogradi od stranog materijala. Tako dolazi do stvaranje kalcifikata masnog tkiva oko materijala i hijaline skleroze. Sve to dovodi do stvaranja granuloma koji se vide kao čvorići po koži ili ispod nje. Granulomi mogu se inficiraju i fistuliziraju sa širenjem infekcije u okolna tkiva i posljedičnom nekrozom. Neki autori koriste termin jatrogena alogeneza da opišu ovaj proces. Nije potrebno da ljekar bude ekspert iz oblasti plastične i estetske hirurgije da bi znao kakve katastrofalne posljedice može da ima takva infekcija. Dodatan problem predstavlja učestalo migriranje materijala kojeg tijelo ne može da apsorbuje, pa se dešava da neko kome se tretira nos dobije komplikacije u predjelu obraza ili brade na primjer. Poznati su i medijski propraćeni određeni slučajevi kompliakcija kod medijski eksponiranih ličnosti koji su umalo završili fatalno.
Dodajte komentar